27 Ιανουαρίου, ημέρα μνήμης θυμάτων ολοκαυτώματος.

 

Το αριστουργηματικό ποίημα του Paul Celan "φούγκα θανάτου" .

Σε μερικούς στίχους ποίησης , όλο το δράμα :

 

 Μαῦρο γάλα τοῦ πρωινοῦ τὸ πίνουμε τὸ βράδυ
Τὸ πίνουμε τὸ μεσημέρι καὶ τὸ πρωὶ τὸ πίνουμε τὴ νύχτα
πίνουμε ὅλο πίνουμε
σκάβουμε ἕναν τάφο στὸν ἀέρα ὅπου κείτεται κανεὶς εὐρύχωρα
Ἕνας ἄντρας κατοικεῖ στὸ σπίτι παίζει μὲ τὰ φίδια γράφει
γράφει ὅταν σκοτεινιάζει κατὰ τὴ Γερμανία τὰ χρυσά σου μαλλιὰ Μαργαρίτα
γράφει καὶ βγαίνει μικρὸς στὸ σπίτι καὶ ἀστράφουν τ' ἀστέρια σφυρίζει στὰ λυκόσκυλά του
σφυρίζει στοὺς Ἑβραίους του τοὺς βγάζει νὰ σκάψουν ἕναν τάφο στὴ γῆ
μᾶς διατάζει παῖχτε τώρα γιὰ νὰ χορέψετε

Μαῦρο γάλα τοῦ πρωινοῦ σὲ πίνουμε τὴ νύχτα
σὲ πίνουμε τὸ πρωὶ καὶ τὸ μεσημέρι σὲ πίνουμε τὸ βράδυ
πίνουμε ὅλο πίνουμε
Ἕνας ἄντρας κατοικεῖ στὸ σπίτι καὶ παίζει μὲ τὰ φίδια γράφει
γράφει ὅταν σκοτεινιάζει κατὰ τὴ Γερμανία τὰ χρυσά σου μαλλιὰ Μαργαρίτα
Τὰ στάχτινα μαλλιά σου Σουλαμίτιδα σκάβουμε ἕναν τάφο στὸν ἀέρα ὅπου κανεὶς κείτεται εὐρύχωρα
Φωνάζει σκάφτε βαθειὰ στὸ χῶμα καί σεῖς καί σεῖς τραγουδῆστε καὶ παῖχτε
ἁρπάζει τ' ὅπλο ἀπὸ τὴ ζώνη του τὸ στριφογυρίζει τὰ μάτια του εἶναι γαλάζια
Χῶστε βαθυτερα τὶς τσάπες καί σεῖς καί σεῖς μὴ σταματᾶτε νὰ παίζετε γιὰ νὰ χορεύετε

Μαῦρο γάλα τῆς αὐγῆς σὲ πίνουμε τὴ νύχτα
σὲ πίνουμε τὸ πρωὶ καὶ τὸ μεσημέρι σὲ πίνουμε τὸ βράδυ
πίνουμε ὅλο πίνουμε
ἕνας ἄντρας κατοικεῖ στὸ σπίτι τὰ χρυσά σου μαλλιὰ Μαργαρίτα
τὰ στάχτινα μαλλιά σου Σουλαμίτιδα παίζει μὲ τὰ φίδια

Φωνάζει παῖχτε πιὸ γλυκὰ τὸ θάνατο ὁ θάνατος εἶναι ἕνας ἀριστοτέχνης ἀπὸ τὴ Γερμανία
φωνάζει ἀγγῖχτε πιὸ σκοτεινὰ τὰ βιολιὰ μετά θ' ἀνέβετε σὰν καπνὸς στὸν ἀέρα
μετὰ θὰ ἔχετε ἕναν τάφο στὰ σύννεφα ὅπου κανεὶς κείτεται εὐρύχωρα
Μαῦρο γάλα τοῦ πρωινοῦ σὲ πίνουμε τὴν νύχτα
σὲ πίνουμε τὸ μεσημέρι ὁ θάνατος εἶναι ἕνας ἀριστοκράτης ἀπὸ τὴ Γερμανία
σὲ πίνουμε τὸ βράδυ καὶ τὸ πρωὶ πίνουμε ὅλο πίνουμε
ὁ θάνατος εἶναι ἕνας ἀριστοκράτης ἀπὸ τὴ Γερμανία τὸ μάτι του εἶναι γαλάζιο
σὲ χτυπᾶ μὲ σφαῖρα μολυβένια σὲ πετυχαίνει ἀκριβῶς
ἕνας ἄντρας κατοικεῖ στὸ σπίτι τὰ χρυσά σου μαλλιὰ Μαργαρίτα
ρίχνει τὰ λυκόσκυλά του ἀπάνω μας μᾶς δωρίζει ἕναν τάφο στὸν ἀέρα
παίζει μὲ τὰ φίδια κι ὀνειρεύεται ὁ θάνατος εἶν' ἕνας ἀριστοκράτης ἀπ' τὴ Γερμανία
τὰ χρυσά σου μαλλιὰ Μαργαρίτα
τὰ στάχτινα μαλλιά σου Σουλαμίτιδα.